Ο κάμπος της Φενεού κατά μεγάλα διαστήματα στο παρελθόν υπήρξε λίμνη που στην μέγιστη έκταση της έφτανε μέχρι και τα 194.000 στρέμματα. Αυτό συνέβαινε διότι τα δύο ποτάμια της κοιλάδας της Φενεού, ο Όλβιος και ο Δόξας, δεν μπορούσαν να βρουν δίοδο προς τη θάλασσα, με αποτέλεσμα τα νερά τους να διοχετεύονται στο οροπέδιο της Φενεού. Με τα χρόνια, στις νότιες απολήξεις του οροπεδίου σχηματίστηκαν μεγάλα βάραθρα, οι λεγόμενες καταβόθρες, οι οποίες έλυναν το πρόβλημα της συσσώρευσης του νερού των δύο ποταμών.

Όμως κατά περιόδους οι καταβόθρες έκλειναν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σιγά σιγά έλος, το οποίο με τον καιρό μετατρεπόταν σε λίμνη.Η λίμνη της Φενεού και οι καταβόθρες αποτέλεσαν στα αρχαία χρόνια πηγή μύθων και ιστοριών, επισημαίνοντας έτσι τον σημαντικό ρόλο τους στην ζωή των Φενεατών. Επίσης, η λίμνη προκάλεσε τις πολλές μετακινήσεις των τοπικών οικισμών, κάτι που φαίνεται και στα ονόματα τους π.χ. Καλύβια.

Τελευταία φορά οι καταβόθρες άνοιξαν το 1897, αποξηραίνοντας την λίμνη και προσφέροντας στους φτωχούς κατοίκους μεγάλες εκτάσεις για καλλιέργεια. Από τότε η λίμνη δεν έχει εμφανιστεί ξανά, παρά μόνον ως εποχική, που συγκεντρώνει μικρές ποσότητες υδάτων στις υπώρειες του Σαϊτά.