Λίγο πριν τον αυχένα της Καστανιάς, το σημείο δηλαδή που «αγκαλιάζονται» ο Ολίγυρτος και η Ζήρεια και χωρίζουν την κοιλάδα της Στυμφαλίας από το οροπέδιο του Φενεού, βρίσκεται το ολόλευκο σαν φως, ολόσωμο άγαλμα του Καστανιώτη οπλαρχηγού του ’21 Γεώργιου Νίκα, ή Παπανίκα. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε το 1960 από τον διάσημο γλύπτη Θεόδωρο Βασιλείου και τοποθετήθηκε στην θέση του την ίδια χρονιά με λαμπρή τελετή που διοργάνωσαν οι αρχές του τόπου.

Ο Γεώργιος Παπανίκας, γέννημα θρέμμα της Καστανιάς, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και είχε μεγάλη επιρροή στον πληθυσμό της ορεινής Κορινθίας κατά την επανάσταση του 1821. Συμμετείχε στην πρώτη και τη δεύτερη πολιορκία του Ακροκορίνθου, όπου εφοδίαζε τους πολιορκητές με δικά του έξοδα, στη μάχη κατά του Μαχμούτ Δράμαλη στα Δερβενάκια και κατά της αιγυπτιακής στρατιάς του Ιμπραήμ στην Καυκαριά Καλαβρύτων (27 Αυγούστου 1827). Πολέμησε επίσης στην Ανατολική Στερεά περί το τέλος της Επανάστασης. Για την προσφορά του στον Αγώνα τιμήθηκε με το βαθμό του χιλιάρχου. Άφησε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του Καστανιά το 1834.

Σήμερα από τη θέση που βρίσκεται ο ανδριάντας του, αγναντεύει μαζί με τον κάθε επισκέπτη που θα φτάσει προσκυνητής εκεί, τον κάμπο της Στυμφαλίας και τις αγαπημένες του κορυφές του Ολίγυρτου και των άλλων βουνών της Αρκαδίας.